czwartek, 28 kwietnia 2011

Jak zaprojektować przydomowy ogród?

Projektowanie ogrodów nie należy do najłatwiejszych zadań, niemniej jednak jest ono z pewnością przyjemne i sprawia wiele satysfakcji. Czy do zaprojektowania przydomowego ogrodu potrzebujemy profesjonalnego projektanta czy może jesteśmy w stanie samodzielnie podjąć się tego zadania?
Projektowanie ogrodu z pewnością jest sporym wyzwaniem, w szczególności dla osób które podejmują się tego zadania po raz pierwszy, lecz czasami wystarczy odrobina chęci i zdolności by móc samodzielnie stworzyć i zrealizować wizję pięknego ogródka. W końcu kto lepiej niż my sami rozumie nasze poczucie estetyki i zna nasze potrzeby. Jeżeli więc mamy chęci to już jest połowa sukcesu. Teraz jeszcze powinniśmy nabyć wiedzę dzięki, której będziemy w stanie wykonać projektowanie ogrodu. O ile chęci i samozaparcia nie jestem w stanie w Was wyzwolić, o tyle mogę podzielić się z Wami kilkoma informacjami, które z pewnością mogą okazać się przydatne podczas aranżacji ogródka.
Zanim przystąpimy do szkicowania czegokolwiek musimy dobrze przemyśleć jaką funkcję będzie spełniał nasz ogród, jaki będzie główne założenie i jaki będzie jego charakter. W tym punkcie rozważmy sposób wykorzystania ogrodu: czy będzie to typowy ogród relaksacyjny, czy chcemy w nim wydzielić część warzywną a może plac zabaw dla dzieci. Czasami warto jest wybiec myślami trochę wprzód np. jeżeli planujemy w najbliższym czasie mieć dzieci, warto jest pozostawić skrawek terenu po to by zaaranżować tam w przyszłości kącik dziecięcy.
Kiedy wiemy już w jakim celu aranżujemy ogródek i jaka funkcja będzie w nim dominowała przyszła pora na zaplanowanie niezbędnych do jego funkcjonowania urządzeń, podzielenie ogrodu na części i wybór stylu do jakiego będzie ona nawiązywał. W tym punkcie powinniśmy zastanowić się jak będzie wyglądała architektura ogrodowa, jakie elementy będą wchodziły w jej skład oraz w jaki sposób rozmieścimy ją w ogrodzie. W wyborze elementów architektury ogrodowej powinny nam pomóc ustalenia do jakich doszliśmy w punkcie pierwszym. Jeżeli ogród będzie miejscem wypoczynku i organizacji przyjęć na świeżym powietrzu dobrze jest przemyśleć umieszczenie w nim takich konstrukcji jak: altana, grill ogrodowy, itp. Jeżeli w ogrodzie chcemy wyznaczyć miejsce relaksu, warto jest przemyśleć aranżację pergoli lub trejażu. Pamiętajmy również o elementach wodnych, które mają niezwykły wpływ na mikroklimat i wygląd ogrodu.
Kiedy wiemy już co na pewno będzie znajdowało się w naszym ogrodzie, możemy wziąć do ręki ołówek i naszkicować rozmieszczenie poszczególnych elementów. Przystępując do tego etapu kierujmy się głównie logiką i praktycznością użytkowania ogrodu np. kominek ogrodowy warto jest ustawić w niedalekiej odległości od altany, by nie trzeba było nosić jedzenia przez cały ogród itp.
Kiedy wiemy jak będą rozmieszczone poszczególne elementy możemy bez problemu wytyczyć ścieżki, które będą prowadziły do poszczególnych części. Teraz pozostaje nam tylko odpowiedni dobór materiału z jakiego zostaną one wykonane.
Na koniec pozostawmy sobie najprzyjemniejszą część projektowania ogrodu czyli dobór poszczególnych roślin. Pamiętajmy, że warto jest mieszać ze sobą rośliny, których kwitnienie przypada na różne okres w taki sposób by nasz ogród wyglądał wspaniale przez większą część roku.

środa, 20 kwietnia 2011

Budujemy dom

Każdy, kto budował własny dom doskonale wie, jak trudne jest to zadanie. Na pozór sprawa jest prosta:  znajdujemy specjalistyczną firmę, podpisujemy zlecenie i czekamy na odbiór kluczy. 
Jest to znakomity plan, ale jedynie dla tych, którzy mają tyle pieniędzy, że nie bardzo wiedzą co z nimi robić. Pozostali powinni wiedzieć, iż koszty budowy przy wyborze powyższej opcji mogą być nawet dwukrotnie wyższe, niż wtedy, gdy weźmiemy część spraw we „własne ręce” (bez obaw, nie każę Wam nosić cegieł lub wiaderek z betonem).
Przedsięwzięcie, które omawiamy podzielić należy chronologicznie na kilka etapów:
Zakup działki
Działka powinna posiadać odpowiednie przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (jeśli taki istnieje na danym terenie, bo wcale nie musi). Radzę dokładnie sprawdzić przeznaczenie i stan prawny działki, przeanalizować księgi wieczyste pod kątem ew. hipotek lub roszczeń osób trzecich. Tutaj niezbędnych informacji powinien udzielić Wam notariusz (jest to jego nakazany prawem obowiązek). Rozsądek nakazuje skorzystać dodatkowo z usług konsultacyjnych rzeczoznawcy majątkowego i architekta.
Decyzja o warunkach zabudowy.
Jeżeli brakuje miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a o tym dowiadujemy się w wydziale architektury urzędu naszej gminy lub miasta, będziemy zmuszeni uzyskać decyzję o warunkach zabudowy. Decyzję taką wydaje właśnie wydział architektury urzędu miasta lub gminy na podstawie złożonego wniosku, w którego wypełnieniu pracownicy owego wydziału mają obowiązek nam dopomóc. Na decyzję czekamy od 2 miesięcy do nawet pół roku. W skrajnym przypadku możemy jej wcale nie dostać, gdyż poskąpiliśmy grosza na konsultacje w punkcie pierwszym, a jak wiadomo chytry traci dwa razy.
Pozyskanie projektu.
Można zlecić wykonanie indywidualnego projektu architektowi. Dobrą stroną takiego rozwiązania jest fakt, iż architekt skutecznie dopomoże nam wybrać odpowiednią działkę i uzyskać niezbędne dokumenty urzędowe. Znacznie tańszym jednak rozwiązaniem jest zakup gotowego projektu. Firma, która je sprzedaje, powinna dopomóc w wyborze projektu pozostającego w zgodzie z uwarunkowaniami technicznymi posiadanej prze nas działki oraz wymogami planu miejscowego lub uzyskanych warunków zabudowy.
Uzyskanie pozwolenia na budowę.
Na tym etapie bez pomocy architekta się nie obędzie. Nawet jeśli kupiliśmy gotowy projekt, uprawniony architekt musi zaadaptować go do naszych specyficznych uwarunkowań oraz przygotować i złożyć wniosek o pozwolenie na budowę z całym mnóstwem niezbędnych dokumentów. Pozwolenie na budowę wydaje znowu wspomniany wydział architektury naszego urzędu miasta lub gminy, teoretycznie w ciągu maksymalnie 2 miesięcy.
Kierownik budowy.
Teraz możemy już budować. Możemy budowę zlecić specjalistycznej firmie, która jeśli rzeczywiście jest profesjonalna uwolni nas od wielu obowiązków spoczywających na barkach inwestora. Oczywiście znacznie taniej jest budować tzw. systemem gospodarczym. W obu jednak przypadkach niezbędne jest posiadanie kierownika budowy. Jest to doświadczony specjalista budowlany posiadający uprawnienia uzyskane po zdaniu trudnego egzaminu państwowego, który czuwa nad prawidłowym i zgodnym z prawem sztuką budowlaną przebiegiem prac. Firma budowlana zaoferuje nam swojego kierownika, ale wcale nie musimy go zaakceptować. Kierownika budowy możemy zatrudnić sami oraz zastąpić go innym, jeśli nie wywiązuje się ze swoich obowiązków.

wtorek, 19 kwietnia 2011

Tynki gipsowe ... kilka podstawowych informacji

Coraz częściej tynki gipsowe wypierają tradycyjne, czyli cementowo-wapienne. Jakie są główne powody takiego stanu rzeczy ? ... często są od nich tańsze, kładzie się je o wiele szybciej i według specjalistów są przyjazne m.in. dla alergików.
Tynki gipsowe, stosowane powszechnie do wykańczania powierzchni ścian i sufitów wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych, stanowią dużą grupę wyrobów różniących się właściwościami użytkowymi i przeznaczeniem. Dobór odpowiedniego produktu powinien zatem uwzględniać charakter prowadzonych prac wykończeniowych i przeznaczenie tynkowanych pomieszczeń.

Obecnie funkcjonuje tak wiele odmian tynków gipsowych, że trudno jest dokonać jednoznacznego ich podziału. Najczęściej dzieli się je w zależności od:

1) sposobu nakładania:
 - ręczne – nakładane ręcznie,
 - mechaniczne – nakładane sposobem zmechanizowanym, za pomocą odpowiednich agregatów tynkarskich;
2) grubości warstwy tynku:
 - zwykłe – o grubości warstwy powyżej 6 mm,
 - cienkowarstwowe (gładzie) – o grubości warstwy do 6 mm;
3) rodzaju wypełniacza:
 - zwykłe,
 - lekkie – zawierające kruszywa lekkie (o gęstości nasypowej poniżej 800 kg/m3);
4) przeznaczenia:
 - zwykłe,
 - specjalne – wykazujące właściwości specjalne, wśród których mamy:
         – tynk o zwiększonej twardości powierzchni (B7),
         – tynk (zaprawa) z włóknami (C1),
         – tynk do izolacji akustycznej (C3),
         – tynk do izolacji cieplnej (C4),
         – tynk ogniochronny (C5); 
Do tynków gipsowych zalicza się również tynki gipsowo-wapienne oraz anhydrytowe, które mają podobne własności i zastosowanie.

Tynki gipsowe należą obecnie do najczęściej wykonywanych wypraw ścian i sufitów. O ich popularności zdecydowała przede wszystkim łatwość nakładania, krótki czas wysychania i możliwość uzyskania całkowicie równej, gładkiej powierzchni. To niewątpliwe zalety jednak nie da się ukryć, że w porównaniu z tynkami tradycyjnymi mają niższą odporność na długotrwałe zawilgocenie oraz uszkodzenia mechaniczne. Przyjrzyjmy się zatem kilku podstawowym zaletom i wadom tych tynków.

Zalety tynków gipsowych:
- są łatwe do układania i nanosi się je szybko (tylko jedną warstwą) dzięki czemu w ciągu jednego dnia można wykonać nawet 150 m2 powierzchni;
- w większości przypadków nie jest już konieczne wykańczanie ścian gładzią, gdyż ich powierzchnia sama w sobie jest bardzo gładka (ale to zależy oczywiście od własnych preferencji inwestora);
- nie hamują przepływu pary wodnej przez ściany;
- są uważane za zdrowe, gdyż potrafią regulować poziom wilgotności pomieszczeń, poprawiając tym samym mikroklimat we wnętrzach;
- mają dobrą izolacyjność termiczną (tzw. współczynnik przewodzenia ciepła jest bardzo niski gdyż dochodzi do 0,25 W/(m.K), a wiadomo że im niższy jest ten współczynnik, tym korzystniejszy;
- po wyschnięciu są białe, zatem jeśli będziemy malować ściany jasną farbą, jej zużycie będzie przez to nieco mniejsze;
- chronią przed rozprzestrzenianiem się ognia ponieważ 2-centymetrowa warstwa tynku wytrzyma działanie ognia przez mniej więcej 20 minut; nadają się do dekoracyjnego fakturowania.
Wady tynków gipsowych:
- tynki te są mniej wytrzymałe pod względem mechanicznym od tynków, których głównym spoiwem jest cement;
- nie są odporne na wodę i stałe zawilgocenie, dlatego gdy poziom wilgotności powietrza przekroczy 80%, gips zaczyna tracić swoją wytrzymałość; 
- nie uszczelniają ścian tak jak inne rodzaje tynków,
- stal niezabezpieczona antykorozyjnie w zetknięciu z gipsem zaczyna rdzewieć.

Gotowe tynkarskie mieszanki gipsowe są plastyczne, łatwe w obróbce, odznaczają się dobrą przyczepnością do podłoża. Uzyskiwane dzięki nim jednowarstwowe tynki mają równe, gładkie i dość twarde powierzchnie - stanowiące doskonałe podłoże pod farby, tapety czy okładziny ceramiczne.

Kolejne ważne zagadnienie to "gdzie można układać takie tynki i kiedy tak naprawdę zacząć?".

Tynki gipsowe można układać wyłącznie wewnątrz domu. Nadają się one na wszystkie podłoża, pod warunkiem że mają one wystarczającą nośność.
Zapewne wielu z nas zadaje sobie pytanie, czy zatem tynk gipsowy może być układany również w łazience. Tak, o ile wilgotność powietrza nie będzie tam przekraczała 70% i nie będzie się utrzymywać ciągle. Tynk gipsowy chłonie wilgoć, ale też szybko ją oddaje, gdy powietrze staje się bardziej suche. Działa więc jak bufor. Tynki gipsowe nie powinny być natomiast stosowane w miejscach, gdzie będą nieustannie narażone na uszkodzenia mechaniczne – w garażach, warsztatach itp. Tu lepiej sięgnąć po mniej atrakcyjny wizualnie, ale trwalszy tynk cementowo - wapienny.

Najkorzystniejszym okresem do tynkowania jest okres od wiosny do jesieni. Ważne jest to aby prace rozpocząć dopiero po 3-4 miesiącach od zakończenia budowy domu. Ściany muszą osiąść i ustabilizować się. Szczególny przypadek stanowią podłoża z betonu, które nie powinny być wykańczane tynkiem gipsowym, jeżeli od ich wykonania nie minęły minimum 2 miesiące. Oczywiste jest, że firmę tynkarską powinniśmy wzywać dopiero wtedy, gdy zakończone są wstępne prace instalacyjne – rozprowadzono przewody i zrobiono przyłącza. Dobrze aby były już wstawione drzwi zewnętrzne, okna oraz ościeżnice drzwi wewnętrznych (wyjątek stanowią dość często spotykane obecnie ościeżnice z MDF, które można wstawić po wytynkowaniu ścian, a osadzenie i końcową obróbkę ościeżnic wykonać na końcu. Duża wilgotność w pomieszczeniu podczas schnięcia tynku może spowodować "puchnięcie" takich ościeżnic i ich uszkodzenie). W okresie wiosennym i jesiennym w tynkowanych wnętrzach powinno już działać ogrzewanie.

Domy z keramzytu

Dzisiejsza technologia budownictwa pozwala na zastosowanie co raz bardziej inowacyjnych materiałów do budowy naszych domów. jednym z nich jest keramzyt.
Dziś domy buduje się nie tylko z betonu i cegły, ale co może kogoś dziwić przepiękne domy powstają z drewnianych bali i keramzytu. Każdy dom jest funkcjonalny jeśli jest przestrzenny, przytulnie urządzony i przede wszystkim ciepły. Jeśli chodzi o domy z keramzytu to są one coraz częściej stawiane ze względu na to, że keramzyt doskonale sprawdza się jako materiał budulcowy.
 Co to jest keramzyt? Jest to lekkie kruszywo budowlane, które wypala się z gliny ilastej. Po wstępnej obróbce wysyła się materiał do pieców obrotowych, gdzie wypala się go na kształt małych  brył owalnych. Materiał ten jest niepalny, odporny na wodę, nie pleśnieje, odporny jest na grzyby i gryzonie. Poza tym jest obojętny chemicznie, dlatego wszystkie te cechy sprawiają, że doskonale nadaje się do budowy domów. Według sprawdzonych w doświadczeniu badań, posiada on ponadto bardzo dobre parametry izolacji cieplnej, co sprawia, że domy z keramzytu noszą miano ciepłych domów. Powstają one dzięki keramzytowym betonom i pustakom ściennym. Jest to lekki materiał, ale może być malowany i wykańczany jak inne materiały budowlane, typu betonowe bloczki, dlatego wnętrze domu z keramzytu może być swobodnie urządzane przez jego właścicieli.
 Ich cechą charakterystyczną jest szybkość powstawania, innymi słowy domy takie stawia się w zabójczym tempie, bo około czterech miesięcy, przy zachowaniu wszystkich standardów bezpieczeństwa i najwyższej jakości. Ogromną zaletę stanowi izolacyjność akustyczna budynku. Sama budowa domów polega na zespalaniu ścian, odpyleniu ich, zagruntowaniu oraz w razie konieczności nałożenia gładzi gipsowej. Po tych czynnościach powierzchnie ścian są gotowe do malowania lub kładzenia tapet.

Antyki: ocalić od zapomnienia

Antyki, kto o nich obecnie nie słyszał? Co raz bardziej zyskują większe grono ich wielbicieli. Dlaczego stają się tak popularne? dlaczego wracamy do nich z sentymentem i czy są wstanie zająć Top 1?
Każdy z nas tęskni za latami, które odeszły w siną dal. Wspominamy z rozrzewnieniem osobiste przeżycia. Niejednokrotnie chcielibyśmy powrócić do dawnych dni. W każdym domu są szczególne przedmioty, które otaczamy sentymentem. Do nich należy babciny kufer, spłowiała firanka, stare serwety z dedykacją.
Czas płynie i zostawia po sobie ślad. Antyki płowieją, żółcieją, marnieją, padają ofiarą insektów. Jeśli nie zaradzimy temu w porę nic już z nich nie pozostanie. Czas przebudzić się i otoczyć je niezwykłą opieką. Stare meble tracą z wiekiem połysk, a przez to swój piękny wygląd. Zatem trzeba nadać im naturalny blask, a to wcale nie jest łatwe. Trzeba znać sposoby naprawy, barwienia czy nadawania połyskliwości antycznemu meblowi.
Umiejętność ta nazwana została sztuką restauracji. W tym celu szkoli się specjalistów. To pod ich fachowym okiem przywracane jest życie niejedne komodzie czy szafie. Istotne jest wiedza o tym,  jak zostały one wyprodukowane.
Pierwszą czynnością jest dokładne oczyszczenie mebla z użyciem szczotki o twardym włosiu. Za pomocą specjalnej strzykawki wprowadza się środek owadobójczy. Drewno bowiem jest smacznym kąskiem dla korników. Po takim zabezpieczeniu usuwa się stary, odstający lakier. Następnie dokonuje się naprawy i uzupełnienia brakujących części, by w końcu nałożyć warstwę nowego lakieru. Jest to zabieg wymagający dokładności i pasji. Nie każdy może odnaleźć się w tym zawodzie. Poza szkołą i przede wszystkim latami praktyki można zdobyć doświadczenie konieczne w tej profesji. Rynek restauratorów oferuje pracę najbardziej utalentowanym. Trzeba przyznać, iż  oprócz opanowania techniki wykonywania zawodu, trzeba też pasji. Trzeba czuć duszę starego mebla, by skutecznie ratować od zapomnienia. Wskazana jest pewna doza romantyzmu. Na szczęście są tacy ludzie. Właściciele antyków mogą liczyć na ich fachową

Jak dobierać meble sklepowe?

Można wybierać meble sklepowe z katalogu i na chybił trafił. A można postarać się wykorzystać okazję i poprawić funkcjonalność i rentowność sklepu za pomocą lepszego wystroju wnętrza.
Wydaje się, że mierzenie sklepu to czynność niezbyt istotna. A jednak warto zabrać się za nią poważnie. Zwłaszcza wtedy, kiedy chce się wstawić do pomieszczenia nowe meble sklepowe. Dlaczego? Bo nawet w przypadku dużych powierzchni i długich półek kilka centymetrów może mieć znaczenie. O tym, jak ważne jest dokładne odmierzenie odległości w sklepach małych, nie warto chyba wspominać.

Po pierwsze: dokładnie zmierzyć sklep

Co więc trzeba zmierzyć, żeby dobrze dopasować meble sklepowe? Po pierwsze – podstawowe rozmiary, takie jak długość, szerokość i wysokość sklepu. Po drugie – odległości, które powinny zostać zachowane, aby klienci mogli spokojnie przemieszczać się między półkami. Po trzecie wreszcie, warto nanieść na plan wszystkie nierówności na ścianach, wypustki czy gniazdka elektryczne. Innymi słowy – narysować dokładny plan sklepu. Przyda się, kiedy trzeba będzie zając się kolejnym punktem.

Po drugie: dobrze zaplanować, co ma znaleźć się gdzie

Do planowania niezbędny będzie... plan. Kto wymierzył sklep i naniósł wszystko na kartkę papieru, ten może zacząć zastanawiać się, jak rozstawić meble sklepowe, aby nie tylko pomieściły wszystkie towary, ale także przyczyniły się do zwiększenia obrotów sklepu. W tym celu warto zastanowić się nad podstawowymi rzeczami, takimi jak choćby odległości między poszczególnymi półkami. Jeśli będą bowiem zbyt małe, ludziom będzie niewygodnie przeciskać się między nimi. Zbyt duże z kolei sprawią, że przestrzeń nie będzie optymalnie wykorzystana.

Warto w tym miejscu zatrzymać się na moment i rozważyć, jak głębokie mają być meble sklepowe. Czy konieczne jest prezentowanie na nich kilkudziesięciu sztuk towaru? Czy lepiej na bieżąco uzupełniać to, co stoi na półce? I w którym momencie taka oszczędność miejsca może się zemścić i przyczynić się do powstania wrażenia, że sklep jest kiepsko zatowarowany? Takie pytania warto zadawać sobie właśnie na tym etapie.

Po trzecie: pamiętać, że meble to sprzęt, który ma służyć przez lata

Meble sklepowe to wyposażenie, które powinno być trwałe. Bo chociaż wiadomo, że co kilka lat trzeba dokonywać reorganizacji sklepu i odświeżenia jego wizerunku, to jednak kupno mebli, które szybko zaczęły by wymagać remontów, napraw i wymiany mijałoby się z celem. Celem, którym jest zarabianie pieniędzy, bo po to w ogóle funkcjonują sklepy.

Po czwarte: zwrócić uwagę na cechy pozwalające meblom pełnić funkcje marketingowe

To coraz ważniejsza kwestia dotycząca mebli do sklepu. Stają się przestrzenią, która służy już nie tylko ustawieniu towaru czy ułatwieniu klientom dostępu do poszczególnych dóbr, ale też sprzyja poprawie wyników sprzedaży. Dobre meble sklepowe powinny więc dawać możliwość dodatkowego wyeksponowania niektórych produktów czy umieszczenia przekazu reklamowego na obramowaniu. W ten sposób inwestycja w wyposażenie może szybciej się zwrócić.

Po piąte: szukać rozwiązań indywidualnych, a nie sztampowych

To ważna sprawa – czy sklep ma być taki, jak wszystkie inne, czy zachować własny, niepowtarzalny charakter? Czy meble sklepowe powinny być wykonywane na zamówienie, czy wybrane z oferty katalogowej? Warto się nad tym zastanowić – indywidualne, przemyślane wnętrze może całkiem nieźle wpłynąć na wyniki sprzedaży. Jednak nie zawsze i nie wszędzie. Dlatego – tak jak w każdym innym punkcie – właściciel sklepu powinien podejść samodzielnie dokonać wyboru.

Basen w ogrodzie

Basen pożądany jest w naszych ogrodach nie tylko ze względu na walory estetyczne i prestiżowe, jakie dodaje niewątpliwie naszej posesji. To także bardzo praktyczne rozwiązanie na upalne lata, zapewniające możliwość szybkiego schłodzenia organizmu, a także pożytecznego dla zdrowia ruchu.
Ćwiczenia w wodzie uznawane są w końcu, ze względu na opór wody, jako najbardziej skuteczne dla osób odchudzających się oraz dla osób cierpiących na bóle kręgosłupa i mających pracę siedzącą.
 Wybór miejsca
Ze względu na walory wizualne, jak też bliskość do niezbędnych źródeł instalacji elektrycznych i wodnych, miejsce na basen nie powinno znajdować się zbyt daleko od naszego domu. Naturalnie powinno dysponować ono odpowiednią przestrzenią, to jak dużą zależy od wielkości zbiornika jaki chcemy mieć. Należy pamiętać, że prawo budowlane zastrzega sobie wydanie pozwolenia na zbiorniki o lustrze powyżej 30m2, natomiast te mniejsze o konieczności zgłoszenia odpowiedniemu organowi.
 Do dyspozycji jest kilka sposobów układania dna basenu, jednak najbardziej popularną i najtrwalszą z nich jest wykonanie go z betonu i wyłożenie płytkami ceramicznymi. Optymalna głębokość powinna wynosić ok. 1,5m. Do tej głębokości wybrany teren powinien być czysty od zakorzenień i poprowadzonych instalacji. W związku z tym konieczne jest odsunięcie go od drzew i od ogrodzeń, tak by zapewnić osobom kąpiącym się minimum intymności. Lustro wody powinno być przez większą część dnia nasłonecznione. Za najbardziej ergonomiczny kształt basenu uznaje się prostokąt. Nie każdy jednak sugeruje się tym faktem i kształt dobiera wedle własnych upodobań, dzięki temu basen wzbudza jeszcze większy podziw w oczach innych. Istotne jest także, by komponował się ze stylem naszego domu i ogrodu.
Ważne jest także wszystko naokoło
A w bezpośrednim sąsiedztwie będzie to taras przybasenowy. Jest to często sfera łącząca wnętrze domu z ogrodem, dlatego nie może ona odbiegać od nich wizualnie. Przy tym powinna odznaczać się funkcjonalnością, czyli odpowiednią nasiąkliwością i porowatością, na co zwracają uwagę architekci. Przede wszystkim nie może ulegać spękaniom przy zmianach kolejnych pór roku. Musi być odporna na bardzo niskie temperatury, jak też powinna wykazywać się odpowiednio wysokim współczynnikiem antypoślizgu.
Na tarasie nie powinno zabraknąć także wypoczynkowych mebli ogrodowych. Stolik i fotele najlepiej jest umieścić w miejscu zacienionym. Można zadbać także o roślinności w donicach. Sprawdzą się, np.: dekoracyjne cyprysy i jałowce. Iglakami dobrze jest obsadzić teren naokoło ogrodu. Warto pomyśleć też o ziołach, które swoim zapachem umilą wypoczynek odpoczywającym.
Baseny mogą być otwarte lub zadaszane. Wśród basenów budowanych na otwartych przestrzeniach wyróżniamy:
Basen skimmerowy – nazwę zawdzięcza tzw. skimmerom umieszczonym w ściankach basenu. Są to otwory, przez które pompa zasysa wodę i przepuszcza  ją przez filtr. Woda jest oczyszczana, po czym wraca do basenu. Poziom wody w basenie jest niższy o kilkanaście cm w stosunku do jego górnych krawędzi. Basen wyposażony jest także w mechaniczny regulator wysokości wody.
Basen z rynną przelewową – lustro wody jest równe krawędziom jego niecki. Woda cały czas wpływa do rynny, skąd dostaje się do zbiornika wyrównawczego. Proces zasysania wody i oczyszczania jej przez pompę filtra sterowany jest automatycznie przez system wyposażony w specjalne sondy pomiarowe.
Decydując się na basen ogrodowy warto zastanowić się nad zleceniem zadania profesjonaliście, który zaplanuje dokładnie gdzie będzie mieścił się basen, jaki będzie jego kształt, szerokość i głębokość, który zadba o właściwy sprzęt do regularnego oczyszczania basenu.